Zasady obowiązujące w skokach narciarskich
Ocena skoku
- punkty za odległość – za osiągnięcie punktu konstrukcyjnego (kalkulacyjnego) zawodnik otrzymuje 60 pkt (120 pkt na skoczniach mamucich), za każdy metr więcej dodaje się, a za każdy metr mniej odejmuje punkty, zależnie od rozmiaru skoczni (na K-90 po 2 pkt za metr, na K-120 po 1,8 pkt za metr, a na skoczniach mamucich po 1,2 pkt za każdy metr). Długość skoku mierzona jest od progu skoczni do pięty tylnego buta skoczka w chwili zetknięcia się narty na całej długości z zeskokiem z dokładnością do 0,5 metra.
- noty za styl – przyznawane są przez pięciu sędziów, przy czym najwyższej i najniższej z pięciu not nie bierze się pod uwagę, pozostałe są sumowane. Nota od jednego sędziego wynosi od 0 do 20 punktów.
- Za błędy w fazie lotu można odjąć maksymalnie 5 punktów. Oceniane jest płynne przejście do fazy lotu, symetryczna i stabilna pozycja w jej trakcie, zapoczątkowanie lądowania w odpowiednim momencie.
- W fazie lądowania stracić można również 5 punktów, przy czym 2 punkty odejmuje się w przypadku lądowania bez telemarku.
- Najwięcej punktów można utracić w fazie odjazdu. Całkowity upadek oznacza utratę 7 punktów. Za dotknięcie jakąś częścią ciała zeskoku odejmowanych jest 4–5 punktów. Przyjęcie przed przekroczeniem granicy upadków nieprawidłowej pozycji ciała powoduje odjęcie 0,5–3 punktów.
- Zachowanie skoczka na wybiegu poza granicą upadków nie jest oceniane przez sędziów.
- bonus – punkty dodatnie lub ujemne, przeliczane ze względu na wiatr lub zmianę platformy startowej (od zawodów na skoczni mamuciej w Oberstdorfie w sezonie 2009/2010 (z wyłączeniem igrzysk olimpijskich) i na wszystkich zawodach od następnych sezonów).
Suma tych trzech liczb stanowi ocenę skoku. Ocena skoku nie może być ujemna, gdyż każdy skoczek w danej ocenie za oddanie skoku, jest oceniany w skali od 0 do np. 20 (w przypadku oceniania not za styl).
Sprzęt
- narty – zdecydowanie dłuższe i szersze od biegówek. Nie mogą jednak być dłuższe niż 146% wzrostu zawodnika, a ich szerokość nie może przekraczać 105 mm pod wiązaniami i 115 mm przy końcach (dokonując pomiarów 30 cm od końców).
- wiązania – podczas upadku powinny odpiąć buty od nart, co zmniejsza ryzyko kontuzji. Zawodnik, dzięki ruchomej tylnej części, może zmieniać kąt nachylenia ciała względem nart, co umożliwia znalezienie optymalnej pozycji w locie. Montowanie wiązań jest określone przepisami, m.in. od początku narty do początku buta obowiązuje odległość 57% długości całej narty.
- buty – pozwalają utrzymać stopę we właściwym położeniu, a jednocześnie nie ograniczają ruchów. Wykonane ze skóry.
- kombinezon – może mieć maksymalnie grubość 5 mm. Obowiązujące od sezonu 2012/2013 rozmiary kombinezonów są równe z wymiarami ciała zawodnika. Aby to sprecyzować FIS ustalił miejsca kontroli obwodów (m.in. obwód ramienia, uda, klatki piersiowej, obwód w pasie).
- kask
- gogle
- rękawice
Punktacja
| Miejsce | 1. | 2. | 3. | 4. | 5. | 6. | 7. | 8. | 9. | 10. | 11. | 12. | 13. | 14. | 15. |
| Punkty | 100 | 80 | 60 | 50 | 45 | 40 | 36 | 32 | 29 | 26 | 24 | 22 | 20 | 18 | 16 |
| Miejsce | 16. | 17. | 18. | 19. | 20. | 21. | 22. | 23. | 24. | 25. | 26. | 27. | 28. | 29. | 30. |
| Punkty | 15 | 14 | 13 | 12 | 11 | 10 | 9 | 8 | 7 | 6 | 5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Żeby zawodnik mógł zostać dopuszczony do startu w konkursie indywidualnym Pucharu Świata, musi posiadać na swoim koncie punkty Pucharu Świata zdobyte kiedykolwiek, lub punkty zdobyte w Pucharze Kontynentalnym zdobyte w bieżącym, bądź poprzednim sezonie (do bieżącego sezonu zalicza się także zawody rozgrywane w części letniej).
Przed zawodami rozgrywane są kwalifikacje, które wyłaniają 50 (skocznia duża lub normalna) bądź 40 (skocznia do lotów narciarskich) zawodników uczestniczących w konkursie. Automatyczną kwalifikację otrzymują zawodnicy znajdujący się w pierwszej dziesiątce klasyfikacji Pucharu Świata. Jeśli jacyś zawodnicy z czołowej dziesiątki klasyfikacji generalnej nie zdecydują się wziąć udziału w konkursie, automatyczną kwalifikację otrzymują zawodnicy zajmujący kolejne miejsca w PŚ, dopełniając liczbę zawodników niemuszących się kwalifikować do dziesięciu.
W konkursie odbywają się dwie serie skoków (wyjątkiem jest konkurs indywidualny na mistrzostwach świata w lotach narciarskich, gdzie rozgrywane są cztery serie). W drugiej serii konkursu skacze 30 najlepszych zawodników z serii pierwszej w kolejności odwrotnej do miejsca zajmowanego po serii pierwszej.
Dodatkowo do drugiej serii bądź samego konkursu zostają dopuszczeni zawodnicy, którzy w pierwszej serii (kwalifikacjach) uzyskali co najmniej 95% odległości najlepszego zawodnika, lecz nie uzyskali wystarczającej liczby punktów potrzebnych do kwalifikacji z powodu upadku (dosłowna interpretacja tego przepisu doprowadziła do kuriozalnej sytuacji w kwalifikacjach jednego z konkursów, gdy do konkursu został dopuszczony zawodnik, który upadł, zaś nie weszli do niego skoczkowie, którzy polecieli dalej od niego, lecz nie uzyskali wystarczającej do uzyskania kwalifikacji liczby punktów).
W przypadku uzyskania przez kilku zawodników takiej samej noty w konkursie, wszystkim przyznaje się punkty za miejsce, na którym są sklasyfikowani (punkty za miejsca, które by zajęli, nie są przyznawane). Np. jeśli dwaj zawodnicy zajmują pierwsze miejsce, dostają po 100 pkt, a następny 60 pkt.
W przypadku, kiedy warunki nie pozwalają na dalsze rozgrywanie konkursu, jury może postanowić o odwołaniu niektórych z serii skoków. Zwycięzcą zawodów zostaje skoczek, który uzyska najwyższą łączną notę punktową za skoki we wszystkich zakończonych seriach.
Miejsca w klasyfikacji Pucharu Świata ustalane są na podstawie punktów zdobytych przez zawodnika w konkursach indywidualnych danego sezonu. W przypadku, kiedy dwóch zawodników zdobędzie taką samą liczbę punktów, wyżej sklasyfikowany zostaje ten, który więcej razy zwyciężył w konkursie PŚ lub najwyższe zajęte przez niego miejsce w konkursie jest lepsze od miejsca jego konkurenta.
Specyficzne zasady rozgrywania pierwszej serii konkursu obowiązują na zaliczanym do punktacji Pucharu Świata Turnieju Czterech Skoczni. Zawodnicy skaczą w parach, dobieranych na podstawie wyników kwalifikacji (suma miejsc zawodników w parze jest równa 51). Gdy dwoje zawodników z pary ma tę samą notę, awansuje ten, który zajął wyższe miejsce w kwalifikacjach. Do serii drugiej awansują wszyscy zwycięzcy par, oraz 5 przegranych z najlepszymi wynikami (tzw. Lucky Losers).